αρχή / Ιθάκη
, 2511
το ποίημα του Καβάφη περιγράφει ένα ταξίδι όμορφο και ενδιαφέρον... γεμάτο νέα μέρη, γνώσεις, χωρίς Λαιστρυγόνες και τέρατα... "χωρίς τον άγριο Ποσειδώνα"... "αν η ψυχή σου δεν τον σταίνει μπρός σου"... το ταξίδι αυτό έχει καινούρια λιμάνια, κεχριμπάρια, αρώματα, πολλά διαφορετικά και ενδιαφέροντα, καθώς και γνώση από τους σπουδαγμένους ! γιαυτό και δεν πρέπει να βιάζεσαι, λέει ο ποιητής... όταν τελικά φτάσεις στην Ιθάκη, θα φτάσεις γέρος, πλούσιος και σοφός... η Ιθάκη θα σου φανεί φτωχή τότε... φτωχή μεν, δε σε γέλασε όμως... το ποίημα του Όμηρου όμως περιγράφει ένα πολύ διαφορετικό ταξίδι... την επιστροφή ενός καθημαγμένου στρατιωτικού τμήματος, εξουθενωμένου, μετά από έναν 10ετή πόλεμο... όχι μόνο δεν έφτασαν εύκολα... δεν έφτασαν καθόλου... συνάντησαν τα μεγαλύτερα προβλήματα, τέρατα, τα στοιχεία της φύσης, την οργή των μεγαλύτερων δυνάμεων... σε αυτό το ταξίδι επέστρεψε μόνο ένας... επέστρεψε... μόλις, ισα-ίσα... όχι πλούσιος και σοφός αλλά ναυαγός, μόνος και εξουθενωμένος... όλοι οι σύντροφοί του σκοτώθηκαν στο ταξίδι και τον ίδιο τον περνούσαν πια για ζητιάνο... κατάφερε και γύρισε αλλά αντί να βρεί την τάξη και την ηρεμία που περίμενε, διαπίστωσε τη διάλυση... το σπίτι του και το βιός του σε χέρια άλλων... και τη γυναίκα του περιτριγυρισμένη από μνηστήρες... και ούτε καν τον αναγνώριζε.. και όταν με μεγάλο αγώνα αποκαταστάθηκε στην πρότερή του θέση, τότε εξυπακούεται, δεν πρέπει να το αναφέρει ο ποιητής... είχε έρθει η ώρα να λογοδοτήσει... σε όλους, στον λαό... γιατί έφτασε μόνος ; τι απέγινε ο στρατός και ο στόλος ; πως και γιατί έγινε αυτή η καταστροφή ;